Życie jak gdzie kiedy

Niedziela powinna być dniem spokojnym, dniem odpoczynku, dniem rodzinnym. A ja jestem sama i właśnie w taki dzień człowiek jest najbardziej samotny, zły, nieszczęśliwy. Żeby chociaż przez chwilę móc się poczuć szczęśliwszym, na chwilę poczuć się bezpieczniej, przez chwilę się przytulić i usłyszeć jego głos. Czy to aż tak dużo ?! Zawsze myślałam że jestem silną osobą ale bardzo się mylilam. Właśnie w taki dzień widząc tych wszystkich szczęśliwych ludzi, dochodzę do wniosku że to wszystko nie ma sensu. Ile jeszcze wytrzymam, jak długo jeszcze będę się okłamywać że dam radę? Czy On kiedyś wróci do nas, bo gdyby chciał to byłby teraz tutaj obok i słyszał jak wołam, widział by łzy których już nie umiem powstrzymać. I ta okropna myśl, która cały czas jest w mojej głowie " Czy to jest jeszcze miłość"? To tak bardzo boli a moje lekarstwo jest tak daleko. Jestem skazana na samotność i ból ale nie z własnej winy!!!